പ്രണയിനി

 

(വികലാംഗനെ പ്രണയിച്ച പെൺകുട്ടി) 

മിഴിയടച്ച്  നടയിൽ ധനിച്ച് നിക്കവെയെൻ 

മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു തേടിയൊരു ദേവരൂപം

മനസ്സിലേവിടെയോ ഒരു കുളിർ കാറ്റായി

മധുര സ്വപ്നങ്ങൾ തഴുകി അണഞ്ഞു

കണ്ടനാൾ മുതൽ പത്തിഞ്ഞുപോയി 

കല്ലുപോലെയെൻ മനസ്സിൽ നിൻ മുഖം

കാര്യമെന്തെന്ന് തിരഞ്ഞില്ല ഒരിക്കലും

കരളലിഞ്ഞുപോയി നിൻ പുഞ്ചരിയിൽ

പൂവ് തോൽക്കും ഹൃദയ നിർമലതയിൽ

പാതിച്ചേർതുവെക്കുമെൻ മനസ്സുമതിൽ

പാതി തളർന്നുപോയ നിൻ പൂമേനിയിൽ 

പ്രേമഗീതം എഴുതുമെൻ അധരമഷിയാൽ 

തനിയെ ആവില്ല നിനക്കൊരടി തണ്ടുവാൻ

തങ്ങാവുമെൻ തോൾ നിന്നോരംചേർന്നിടും

തനിയെ അവില്ലനീയൊരിക്കലും ഇതീരത്ത് 

തീരാത്ത മോഹവും അണയാത്ത പ്രണയവും

✍️സണ്ണി വെണ്ണിക്കുളം

സ്വപ്നം

 പുലരും മുമ്പേ ഉണരുന്ന മിഴികൾ

തിരയൂന്നെന്തോ ഇരുൾ വഴിയിൽ

പീലികൾ കൊളിത്തിട്ട് പൂട്ടിയൂറക്കിയ

കൺപോള തിരശീലയിൽ തെളിഞ്ഞു

മനസ്സിൽ നെയ്തു കൂട്ടിയ സ്വപ്നങ്ങൾ

ഹൃദയത്തിൽ പൊതിഞ്ഞു സൂക്ഷിച്ച

ഓർമ്മകൾ പൊതിയഴിച്ചെടുത്ത നേരം

മനസ്സിലാകെ കുളിര്‍കാറ്റ് വീശിയടിച്ചു

ഹൃദയത്തിന്‍ മടിയില്‍ മഞ്ഞോർമ്മകൾ

ഇറ്റു തൂക്കിയ ഭ്രമകല്പന ജീവിതധാരയില്‍

അറ്റു വീണ കനവില തോണിയില്‍ ഒഴുകി നടന്നു ഞാനാ ഓളം തീര്‍ത്ത താളത്തില്‍

സണ്ണി വെണ്ണിക്കുളം 

താലി

 

പൊന്നുപോലെ നോക്കേണ്ടവൻ

പൊന്നിൻ തൂക്കമളക്കുമ്പോൾ

പൊന്നുപോലെ സൂക്ഷിക്കുന്നൊരു

പൊൻ താലി പൊട്ടിച്ചികൊടുക്കുവൻ

പൊന്ന ധൈര്യമുണ്ടകണം നിനക്ക്

ഒരു ചരടിൻ്റെ അറ്റംകോർത്ത്

കഴുത്തുകുരുക്കി തീർക്കാനുള്ളതല്ല

നിൻ ജീവിത സ്വപ്നങ്ങൾ 

പൂവും പൂമ്പാറ്റയും

 പ്രണയമേ നിയൊരു പൂമ്പാറ്റയോ

പല നിറമുള്ള പൂക്കളിൽ നീയിരിക്കും

പലതരം മണമുള്ള പൂക്കൾ നീ നുകരും

നിൻ്റെ വരവും കാത്ത് പൂവിരിക്കും

നിൻ വർണ്ണശോഭയിൽ പൂ മദിക്കും 

പൂ വാടുമ്പോൾ നീയകലും നീ മറയും

സുഖമുള്ള പ്രണയമതിൻ ദുഃഖവും പേറി

അവൾ കൊഴിഞ്ഞുവീണ് മണ്ണിലലിയും 

ഇന്നത്തെ സന്ധ്യയും നാളത്തെ പുലരിയും

അതുമറക്കും വാടിവീഴും പൂക്കളെ

ഓർക്കുവാൻ ഒരു പൂക്കാലമില്ല

ഞാൻ കൂട്ടിയ കൂട്

 

ഇനിയും തെളിക്കാത്ത ഒരു വഴിയുണ്ട്

അതിൽ ഇനിയും പൂക്കത്ത മരമുണ്ട്

ആ ചില്ലയിൽ ഞാൻ കൂട്ടിയ കൂടുണ്ട്

കൂട്ടിൽ ഞാൻ ഉറങ്ങിയ കാലമുണ്ട് 

ഇനിയാ വഴിയിലൊന്ന്വ നടന്ന് നോക്കണം

കാലങ്ങൾ മാറ്റിയ കോലമോന്ന് കാണണം

അതിന് ചുവട്ടിൽ തനിയെയൊന്ന് ഇരിക്കണം

തേടിയലഞ്ഞ നാൾവഴികളൊന്ന് ഓർക്കണം 

കാലമിനി എത്രയെന്ന് ആർക്കറിയാം

ഇനിയെത്ര ദൂരമെന്ന് ആർക്കറിയാം

കാലമെത്ര പോയാലും ദൂരമെത്ര ആയാലും

ഞാൻ നടന്നടുക്കും ആ കൂട്ടിൽ ഒന്നുറങ്ങാൻ.

മഞ്ചാടിമണി

നിറയെ ചുവന്ന മഞ്ചാടി മണികൾ

നുള്ളിപെറുക്കിയവൾ തൻ കയ്യിൽ

പൊത്തിപ്പിടിച്ചു തന്റേതെന്നപോൽ

വിതറിയെറിഞ്ഞവൾ മാനത്തേക്കായി 

മഴയായി പെയ്ത മഞ്ചാടി മണികളിൽ

മിന്നി അവളുടെ കരിമിഴി മുത്തുകൾ

കാൽവിരളിനടിയിൽ ഞെരിഞ്ഞൊരു

കറുത്ത മഞ്ചാടിമണി നോമ്പരത്താൽ 

തേങ്ങി കരയുന്നതവൾ അറിഞ്ഞില്ല 

ഞാനുമാ മഞ്ചാടിയിലെ മണിയല്ലയോ 

യെന്നു തെങ്ങിയത്തുമവൾ കേട്ടില്ല

ഇനിയൊരു ജൻമ്മവും മോഹിച്ച്‌ 

ആഴ്ന്നിറങ്ങിയാ മണ്ണിൽ തനിയെ 

അഴികൾ

 ഈ അഴികൾ എന്ന് അഴിയുമോ

പിന്നിൽ ഇരുട്ടും മുന്നിൽ വെളിച്ചവും

ഉള്ളിൽ ഇടയ്ക്കിടെ മിന്നിത്തെളിയുന്ന

തീരാത്ത ദുഃഖവും അടങ്ങാത്ത വിശപ്പും

നാളെ എന്തെന്ന് അറിയിയില്ലെങ്കിലും

അഴിക്കുള്ളിൽ കനവുകൾ മിന്നുന്നു 

എൻ്റെ അമ്മ

 

മനസ്സിൽ അമ്മയാണെന്നും
വെളിച്ചമായി മുന്നിൽ ഇന്നും
കനലുകൾ താണ്ടി അന്നും
എൻ്റെ വയറുനിറച്ച് തന്നും
എന്നെ ഞാൻ ആക്കിയ
അന്നും ഇന്നും എന്നും
എൻ്റെ അമ്മയാണ്
എനിക്ക് എന്തും
❤️

ആരാണ് നീ

അരുവിതൻ തീരത്ത് തനിയെ

ഇരിക്കുമൊരു നേരത്ത് എന്നെ

തഴുകുവൻ എത്തിയ കൂളിരോ നീ

അലയും എൻ മനസ്സിൻ്റെ വീഥിയിൽ

എൻ്റെ ഓർമ്മകൾ ഉലയുമ്പോൾ

ഇനിയും പോഴിയാത്ത ഇലയോ നീ

എന്നോ എൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ ചില്ലയിൽ

മൊട്ടിട്ട പ്രണയ സ്വപ്നത്തിലെ

ഇനിയും വിരിയാത്ത പൂവോ നീ

മിഴികൾ തൻ ശ്രീകോവിൽ നട

തുറന്നിടുമ്പോൾ വെളിച്ചമായി

മുന്നിൽ തെളിയുന്ന മാലാഖ നീ

ജാലകം

 

മഞ്ഞ് പോഴിയുമാ തണുത്ത രാവിൽ

മനസ്സിൻ്റെ ജാലക ചില്ലിൽ ഒഴുകുന്ന

ഓർമ്മ തുള്ളികൾ തീർത്ത വഴികളിൽ

ഞാനൊന്നു നടന്നു നോക്കി വെറുതെ

നേർത്ത നോവായി പാതി തെളിഞ്ഞു

മടക്കയാത്രയില്ലത്ത വർഷവീഥികൾ

മറക്കാനാവാത്ത ഓർമ്മ മൊട്ടുക്കൾ

ഒരു നഷ്ട സ്വപ്നത്തിൻ്റെ നൊമ്പരം

അകന്നുപോയ സ്വപ്നം

 

സ്വപ്നങ്ങൾ പൂക്കുന്ന വാകമര തണലിൽ തനിച്ചിരുന്ന് നീലാകാശം നോക്കവെ

മിന്നി തെളിഞ്ഞു നിൻ മിഴി വർണ്ണങ്ങൾ

ഓർത്തുപോയി ഒരിക്കലും മരിക്കാത്ത

സ്വപ്നങ്ങളുടെ തേരിലേറി പറന്നകന്നത്

മേഘ കൂട്ടിൽ ഒളിച്ച നിൻ മുഖം തേടിടും

എൻ നെഞ്ചിലെ മോഹകനവുകൾ 

ഒരിക്കലും വാടാത്ത പൂവായി വിരിയണം

എന്നും എൻ്റെ മനസ്സിൽ  നിൻ മുഖം