വരികൾ

വരികളോടുള്ള പ്രണയം

വരച്ചുകാട്ടാൻ വരികളില്ല

വിധിയോടുള്ള നീരസം

വിട്ടുകളയാൻ മനസ്സുമില്ല

വാക്കുകൾക്ക് പറയാൻ

വിഷാദ സ്വപ്നങ്ങൾ മാത്രം

വിധി വരച്ച വഴിയേ 

വഴുതിപ്പോയൊരു ജീവിതം

വിങ്ങിടും മനസ്സിലെ ഇഷ്ടം

വീണ്ടും വരികളായി ഉണരും

എന്റെ സഖാവ്

വേലിക്കകത്ത്‌ മുളച്ചൊരു തൈമരം

കേരനിരകൾക്കിടയിൽ പടർന്ന പൂമരം

ഇന്നും വാടാതെ ഇൗ വിപ്ലവ വീഥിയിൽ

വസൂരി കവർന്നെടുത്ത പെറ്റമ്മയെ

ദൂരത്ത്‌ നോക്കി നിന്ന ബാല്യം

ബയണറ്റിൻ മുനയിൽ കുത്തിയേടുത്ത് 

കാട്ടിൽ എറിഞ്ഞുകളഞ്ഞ യൗവനം

വെട്ടിനിരത്തിയും ഇടിച്ചുനിരത്തിയും

കേരളമണ്ണിന് കാവലാളായി വാര്‍ദ്ധക്യം

മനസ്സിലെ വിഗ്രഹങ്ങൾ തച്ചുടച്ചു

മനുഷ്യനായി തീർന്നൊരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് 

നുണക്കുഴി

അകന്ന് പോയത് എന്തെ

മറഞ്ഞ് പോയത് എവിടെ

കനവിൽ കണ്ട കഥയിൽ

നിൻ നിഴൽ വീഴ്ത്തിയ ഓർമ്മകൾ

കനവായി  മായാതെ എൻ കരളിൽ 

മനസ്സിൽ കുറിച്ച വരികൾ തൻ ഈണം

മന്ത്രമായി മുഴങ്ങുമെൻ കാതിൽ

നിദ്രയെ കാത്ത് മിഴി അലയുമ്പോൾ

ഓർത്തു ഞാൻ നിൻ കവിളിൽ

പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ച നുണക്കുഴികൾ

സഖാവ്

നെഞ്ചിൽ ഒരു കനലായി എരിയും

ഒരു ചെമ്പനിനീർ പുഷ്പം

വിരിയുമൊരു കാലം പൂക്കാലം

കണ്ണിൽ ഒരു കനവായി തെളിയും

ഒരു വസന്തകാല സ്വപ്നം

വളരുമൊരു കാലം വസന്തകാലം 

തെരുവിൽ ഒരു ഇതൾ പൊഴിയും

ഒരു വിപ്ലവ സമര വീര്യം

പിറക്കുമൊരു കാലം സുവർണ്ണകാലം